Przedmiotem monografii są reprezentacje Polski i Polaków w literaturze duńskiej, ze szczególnym wskazaniem na niefikcjonalne formy literackie. W swoich relacjach podróżniczych – będących głównymi źródłami do analizy duńskiego dyskursu literackiego o wskazanej tematyce – pisarze: Georg Brandes (Indtryk fra Polen, 1888), Else Moltke (Polsk September, 1939), Hilmar Wulff (Polen, 1961) i Dea Trier Morch (Polen, 1970) przedstawiają Polskę i Polaków przez pryzmat odmiennych autorskich poetyk, własnych „zasobów wewnętrznych” oraz pod wpływem modelującego ich możliwe rozpoznania zachodnioeuropejskiego dyskursu o Europie Wschodniej.