Nowoczesne badania sfragistyczne wymagają nie tylko stałej refleksji źródłowej lecz również metodologicznej. Musimy poszukiwać nie tylko nowych typów pieczęci i podejmować ich interpretację, lecz również zastanawiać się nad tym jak je nazywać i klasyfikować w ramach systemów sfragistycznych. Trzeba stworzyć „kompatybilny” język sfragistyki, który używany przez różnych autorów będzie znaczył to samo. Wprowadzenie przejrzystej typologii i jednolitego nazewnictwa powinno dać głębszy wgląd w strukturę całego polskiego materiału sfragistycznego, ukazując podobieństwa i różnice pomiędzy poszczególnymi działami sfragistyki, a także pokazać tendencje rozwojowe w ich ramach i relacje w stosunku do sfragistyki zagranicznej.