W Koloseum - zwłaszcza porą nocną - lękano się spotkać nie z archeologiem, lecz ze skrytobójczym sztyletem zbira, konstatował Mieczysław Brahmer w rozprawie Włochy w literaturze francuskiej okresu romantycznego.

Jego książka, wznowiona po ponad osiemdziesięciu latach, powinna stać się lekturą badaczy literatury polskiej i literatur romańskich, a także pasjonatów tematyki włoskiej, zainteresowanych tym, jak postrzegali Włochy Chateaubriand, Madame de Staël, George Sand, Musset, Balzac, Stendhal i inni twórcy, skąd wziął się mit Italii jako „ziemi umarłych", dlaczego w epoce romantyzmu oskarżano Włochów o „niemoc czynu". Ta pierwsza polska monografia „romantycznej Italii" stanowi niewyczerpane źródło wiedzy na temat kultury XIX wieku, upodobań estetycznych i przekonań etycznych epoki. Jest to również jedna z ważniejszych pozycji w dziejach polskiej komparatystyki literackiej. Stanowi wyrafinowane pod względem metodologicznym, imponujące erudycją i warsztatem filologicznym opracowanie. Zaskakuje wnikliwością analiz i aktualnością obserwacji. W odświeżonym kształcie zawiera dodatkowo bibliografię, informacje o autorze, przypisy uzupełniające, przekłady obcojęzycznych przytoczeń oraz indeks nazwisk.