Autorka książki bada, w jaki sposób kształtowało się myślenie o szczególnej roli Stanów Zjednoczonych w świecie, o idei posłannictwa w początkowym okresie wchodzenia tego państwa na arenę międzynarodową. Analiza dotyczy okresu pomiędzy rokiem 1898, tj. wojną USA z Hiszpanią, w wyniku której weszły one w posiadanie odległych terytoriów zamorskich, a 1921, czyli końcem prezydentury Thomasa Woodrowa Wilsona. Szczególnej analizie poddany został sposób legitymizacji decyzji dotyczących sfery polityki zagranicznej poprzez odwołanie się polityków do dwóch koncepcji, obecnych na przełomie XIX i XX w. w szeroko rozumianym dyskursie publicznym: koncepcji Frontier, która wyjaśnia znaczenie amerykańskiej ekspansji terytorialnej na zachód kontynentu północnoamerykańskiego dla rozwoju narodu amerykańskiego, oraz koncepcji Manifest Destiny, znanej polskiemu odbiorcy również jako ideologia Objawionego Przeznaczenia, która nadała tej ekspansji charakter imperialny.