Książka napisana przez znakomitą znawczynię wewnętrznych spraw Rosji dr Olgę Nadskakułę-Kaczmarczyk w pełni zasługuje na publikację. (… ) ma bowiem szereg pozytywnych cech, które wyróżniają ją na tle wielu innych polskich publikacji dotyczących Rosji. Po pierwsze, rozprawa ta jest oparta na wielu różnorodnych źródłach, nie tylko zastanych (materiały prasowe, oficjalne strony internetowe itd.), ale również wywołanych (głównie są to wywiady ze znaczącymi osobami ze środowisk opozycji antysystemowej). Po drugie, konstrukcja pracy pomimo niesłychanie wysokiego poziomu skomplikowania pola badawczego (zróżnicowanie podmiotów badania i płaszczyzn badawczych) jest bardzo logiczna i przejrzysta. Po trzecie, na uznanie zasługuje zastosowana siatka kategorii teoretycznych, zarówno oparta na już istniejącej literaturze, jak i odautorska (kapitałpolityczny opozycji w reżimach niedemokratycznych). Po czwarte i najważniejsze – wyraźnie widoczna jest konsekwencja przy poprawnym stosowaniu założeń metodologicznych, w tym weryfikacji poprawnie postawionych hipotez badawczych.

Z recenzji prof. dr. hab. Romana Bäckera

Zaproponowany temat eksploruje obszar, który był już w pewnej mierze przedmiotem studiów w światowej nauce, jednak jak dotąd nie powstało zbyt wiele monografii poświęconych potencjałowi rosyjskiej opozycji. (… ) Dlatego też można uznać przedstawioną propozycję za studium nie tyle struktury i sposobów działania rosyjskiej opozycji antysystemowej, ile raczej potencjalnej możliwości odegrania przez nią większej roli, a przez to za pracę w znaczącym stopniu nowatorską. (… ) Autorka jest bowiem dobrze zorientowana w światowych relacjach władzy i opozycji, a także w stanie badań nad współczesnym systemem politycznym w Rosji i stosunkami pomiędzy głównymi siłami politycznymi w tym państwie.