Ostatnie lata obfitowały w doniosłe dla polskiego ustroju, i szerzej – systemu politycznego, wydarzenia i jubileusze. W 2017 r. obchodziliśmy dwudziestą rocznicę uchwalenia Konstytucji RP, zaś rok 2019 pozwala na refleksyjne spojrzenie na 30 lat polskich przemian po obradach Okrągłego Stołu. Z tej perspektywy czasowej doskonale widać osiągnięcia i deficyty transformacji systemowej w naszym państwie. Sporów o tę transformację, zarówno naukowych jak i politycznych, jest bardzo wiele. Konstytucja nie jest monumentem ze spiżu a swego rodzaju „żywym organizmem”, sercem systemu politycznego, którego niedomagania, lub – co gorsza – niedomagania wywołane destrukcyjnymi działaniami różnych podmiotów systemu politycznego, mogą doprowadzić do kryzysu i dysfunkcji (czasem anomii) panującego w państwie porządku. Obowiązkiem naukowców jest zatem zdiagnozowanie istoty zmian we współczesnej demokracji konstytucyjnej oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy rodzi się nowy model – demokracji nieliberalnej czy też totalitarnej. Autorzy publikacji dokonują wnikliwej analizy stanu demokracji konstytucyjnej w Polsce. Podjęty temat jest ważny, tak w płaszczyźnie teoretycznej, jak i poznawczej. Lektura publikacji poszerza z jednej strony stan wiedzy czytelniczej w zakresie standardów demokracji liberalnej, ale przede wszystkim w zakresie jej zagrożeń występujących w obszarze naszego państwa. Cennym walorem omawianej monografii pozostaje ujęcie interdyscyplinarne w zakresie prowadzonych badań, dające możliwość prowadzenia analiz na kilku płaszczyznach i czyniąc pracę innowacyjną.