Rosja swoją tajemniczością, syndromem "oblężonej twierdzy", podejrzliwością i brakiem szczerości przypomina swoje poprzednie wcielenia ustrojowe, ale jednocześnie dowodzi ogromnej determinacji zmian. Nadal pozostaje trudnym partnerem wielu państw, z utrwalonymi uprzedzeniami, różnymi pochopnymi pomysłami strategicznymi, konfliktami interesów i dysfunkcjonalną kulturą instytucjonalną, ale jest jednocześnie państwem europejskim, tak pod względem mentalnym i kulturowym, jak również dokonywanych wyborów strategicznych i cywilizacyjnych. Współczesna Rosja nie jest ideologicznym wrogiem Zachodu. Nie akceptuje wprawdzie wszystkich zachodnich wartości i reguł gry, zastrzegając sobie prawo so "swoistej" ich interpretacji, ale tendencja jej rozwoju jest jednoznaczna - staje się państwem kapitalistycznym, które dojrzewa również do przemian demokratycznych (...).

W analizach zwrócono uwagę na złożoność uwarunkowań wizerunków międzynarodowych Rosji, wskazując na wpływ stereotypów, mitów, uprzedzeń fałszywych opinii i negatywnych nastawień. W odbiorze Rosji typowe są selektywne i tendencyjne interpretacje, uproszczenia i schematyczność, będące często wynikiem rozmaitych manipulacji i zwykle ignorancji. Wizerunki Rosji występujące w różnych państwach i regionach są różne, ale dałoby się znaleźć wiele cech spójnych, czy powtarzających się. W zasadzie wszędzie Rosja jest postrzegana jako państwo o statusie mocarstwowym, z jądrowymi i surowcowymi atrybutami potęgi. Ze względu na historyczne dziedzictwo oraz pretensje do zajmowania strefy "uprzywilejowanych" interesów jest także często kwalifikowana jako mocarstwo o ambicjach imperialnych.