Praca ukazuje zmiany w relacjach transatlantyckich na początku lat 70. XX wieku. Państwa Europy Zachodniej, dzięki wydatnej pomocy Stanów Zjednoczonych, zdołały już odbudować swoje gospodarki po zniszczeniach wojennych. EWG stała się poważnym konkurentem dotychczasowego hegemona na rynkach światowych, a także dążyła do uniezależnienia się w polityce międzynarodowej. Doprowadziło to do poważnych nieporozumień między sojusznikami, ale współzależności na wielu polach wymuszały dążenie do kompromisu. Stało się jednak oczywiste, że czynnik gospodarczy zyskał niezwykle ważny wpływ na kształtowanie się stosunków transatlantyckich w dobie utraty przez Stany Zjednoczone absolutnej dominacji w gospodarce światowej.