Książka jest próbą wskazania alternatywy aksjologicznej i politycznej dla integracji Wspólnoty Europejskiej. Zdaniem autora dzisiejsza Europa pogrążona jest w melancholii, a przyczyn tego stanu należy poszukiwać w tęsknocie za niespełnionymi obietnicami nowożytnego progresywizmu, który obdarzając Europejczyka możliwością samorealizacji w sferze intelektualnej, duchowej i materialno-technicznej, „wybudził” go nagle z długoletniego snu. Melancholia współczesnych Europejczyków, zasmuconych i wylęknionych w nowej, nieznanej im rzeczywistości kryzysu, jest również wynikiem zrozumienia własnej niedoskonałości w kreowaniu i realizowaniu idei integracji europejskiej. Pewność cywilizacji naukowo-technicznej, pewność progresywizmu, pewność osiągnięcia utopii-doskonałości i ostatecznie poczucie ich iluzji ponownie stworzyły szansę na znalezienie cywilizacyjnej równowagi pomiędzy Atenami i Jerozolimą, jak trafnie ujął to Leo Strauss. Odnalezienie „cywilizacyjnego złotego środka” stworzy, zdaniem autora prezentowanej książki, możliwość zbudowania współczesnej Europolis — wspólnoty politycznej opierającej się na trwałym fundamencie jedności cywilizacyjnej. Cywilizacja zachodnia wciąż ma jeszcze bowiem szansę na utrzymanie swojej żywotności, w świecie globalnej rywalizacji. Warunkiem tego jest jednak ponowne zrozumienie tego, co stanowiło o jej sile. Zadaniem Europejczyków jest zatem zachowanie imponderabiliów, jakie otrzymali z rąk jej założycieli: Ateńczyków, chrześcijan i Rzymian.