W publikacji przedstawiono spójny model retoryki polityczno-religijnej wykorzystywanej w manifestach organizacji Al-Kaida i Państwo Islamskie, które odwołują się w kampanii wizerunkowej i agitacyjnej do norm klasycznej, arabskiej sztuki oratorskiej oraz zasad dyskursu liturgicznego. Autor analizuje liczne materiały propagandowe publikowane przez wymienione ugrupowania, dowodząc tego, że obie organizacje stosują różne metody komunikacji językowej uwzględniającej zarówno tradycyjną formę dyskursu, jak i nowatorskie rozwiązania w postaci retoryki wizualnej oraz mediów społecznościowych. Monografia zawiera bogaty materiał źródłowy oraz szczegółowy indeks osobowy.