Jarosław Kuisz podejmuje temat ciekawy zarówno z punktu widzenia teorii prawa, jak i najnowszej historii Polski. Porozumienia sierpniowe stanowiły fenomen jednocześnie polityczny i prawny. Były sposobem rozwiązania społecznego konfliktu, ale zarazem stanowiły swoiste źródło prawa, nie mieszczące się w systemie źródeł prawa w PRL i nawiązujące do europejskiej tradycji umowy społecznej. Zasadniczą tezę książki stanowi twierdzenie, że negocjacyjny charakter procedury legislacyjnej może mieć zastosowanie także w reżimie autorytarnym.