Zraniliśmy Ziemię i zepsuliśmy człowieczeństwo. Ten poemat-reportaż o ludzkiej pysze i zemście natury pulsuje gniewem, który oczyszcza. (Magdalena Grochowska) Metelska łączy w tym poemacie swoje dwie literackie pasje, reportaż z poezją. Zabiera nas w podróż po współczesnym świecie, zmusza do wejścia w zaułki, o których chcemy zapomnieć. Zadaje pytania, docieka, unika prostych rozwiązań. Politycy „ jadą autostradą słońca po krótkie lejce”. Sarny spacerują po bulwarach. Śmierć płonącego bielika jest „raną w sercu Wszechświata”. Kobiety krzyczą „w imię matki córki siostry”. Agnieszka Metelska – poetka, reporterka, adwokatka . Mimo wszelkich zwrotów w życiu, wierna poezji. Już w czasie studiów, związana z grupą poetycką „Stajnia” recytowała swoje pierwsze liryki. Autorka tomików „Pamięć” i „Ślad”. Wydała m.in. zbiory wywiadów „Szukanie puenty życia”, „Gdzie diabeł nie może” (z Ewą Nowakowską), reportaże „Pokuta po polsku” ; jeden z nich „Tragarze codzienności” znalazł się w „Antologii polskiego reportażu XX wieku” pod redakcją Mariusza Szczygła. Jest też autorką biografii „Złota. Legenda Haliny Konopackiej” oraz eseju o procesach politycznych opublikowanego w tomie „Adwokatura warszawska w latach nadziei i przełomu”.