Tom „Rok duszy” wyznacza szczyt niemieckiej poezji modernistycznej, który przypadł na przełom XIX i XX wieku. Zawiera poezję najdoskonalej współbrzmiącą z hasłem „sztuka dla sztuki”, skupioną na przekazywaniu wrażeń i nastrojów, łączącą klimaty pór roku ze stanami duszy, wolną od zobowiązań zewnętrznych, a przy tym zachwycającą swoim mistrzostwem formalnym. Jej poświadczone licznym wydaniami wzięcie można porównać ze zdobywającą wtedy w Polsce czytelników poezją Leopolda Staffa. Z dobrowolnie przyjętej izolacji wyprowadził Georgego jego wiedeński przyjaciel Hugo von Hofmannsthal, osnuwając swój dialogowy manifest poetycki „Rozmowa o wierszach” wokół tego właśnie tomu. Wraz z innym wypowiedziami programowymi dialog ten znalazł się w aneksie do obecnego polskiego wydania.