Dyskretne zarządzanie smutkiem to drugi zbiór wierszy Małgorzaty Wandasiewicz.

„Już w pierwszym wierszu z tomiku Poetka przedstawia się jako mała dziewczynka ze zbyt starą duszą. Nie należy jej do końca wierzyć. Sprawdziłem w paru mądrych księgach i wszelkie teologiczne autorytety stwierdzają, że dusze – jako emanacje wszechwiecznego Boga – nie podlegają procesowi starzenia, w przeciwieństwie do dziewczynek…” […]”Czytając te wiersze, zaglądamy też do własnych lusterek, a owej pasjonującej autolustracji nie będą nam przerywały żadne reklamy.” – pisze we wstępie Wojciech Marek Darski.