Wiesław Kulikowski jest poetą o odrębnej, pięknej i wyrazistej poetyce. (...) Te wiersze "wynikają" z tęsknoty za możliwością podróży, są imagicyjnymi wędrówkami po miejscach Europy, naznaczonych kulturowo. Są także magicznymi powrotami do odległej przeszłości własnej, bliskich, międzyludzkiego dziania się w tym, co się już nieodwołalnie dokonało, w czasie przeszłym. Liryka Wiesława Kulikowskiego realizuje się też w muzyce i poprzez muzykę. Powietrzem tych strof jest rytm, przyjemność eufonii, śpiewna lekkość. Zderzenie owej lekkości z egzystencjalną i filozoficzną, głęboką refleksją czyni jego wiersze jedynymi w swoim rodzaju, łatwo rozpoznawalnymi. Poeta często mówi o lirycznej konkretności świata i swej pięknie przesyconej muzyką pamięci, która wydobywa z minionego gęste i żywe obrazy łączące czasem elementy "niemożliwe", ale spokrewnione czarodziejstwem jego twórczej, imaginacyjnej energii. Tu często nie poeta szuka wiersza, a wiersz poetę, ukryty pod różnymi postaciami. Przelotnej czułości, bezsennego milczenia, rozrzuconych w snach słów, pięknej melancholii... Publikacja nowego tomu Kulikowskiego będzie z pewnością wydarzeniem literackim. (Krzysztof Lisowski)