„Poezje zebrane” Adama Stanisława Naruszewicza – czwarty tom poezji znanego pisarza Oświecenia, a przy tym wybitnego tłumacza, który pięknym wierszem doskonale oddał sens, wymowę i ducha antycznych oraz nowożytnych łacińskich pierwowzorów: pieśni Horacego, utworów przypisywanych Anakreontowi (anakreontyków), wierszy poetów starożytnych z edycji „Dzieł” Tacyta oraz ód i pieśni Macieja Kazimierza Sarbiewskiego. Edytowane w tomie przekłady i parafrazy autorstwa Naruszewicza to epokowe dokonania translatorskie w zakresie przyswajania poezji narodowej wielkich dzieł starożytności grecko-rzymskiej oraz przybliżania czytelnikom dorobku „Horacego Sarmackiego”. Utwory te są też świadectwem wszechstronności poetyckiego talentu tłumacza, bogactwa jego wyobraźni artystycznej i języka, a także umiejętności warsztatowych (sprawności w dziedzinie wersyfikacji, strofiki i rymowania).