Życie jest piękne!

Choć czasem bywa smutne, nijakie i monotonne… Bohaterki i bohaterzy siedmiu opowiadań francuskiej mistrzyni prozy psychologicznej szamoczą się z życiem, czują się samotni, opuszczeni, niekochani, gorsi. Dlatego zamykają się w sobie, topią smutki w barach, rozdrapują stare rany. Wszystko zmienia przypadkowe spotkanie, spontaniczna rozmowa, uzdrawiająca bliskość drugiego człowieka. Wtedy zdejmują pancerze, odsłaniają swoje słabości i odnajdują siłę, by zawalczyć o siebie i inaczej spojrzeć na życie. Te pełne szczerości i delikatności opowiadania odblokowują także coś w nas samych. Anna Gavalda opanowała do perfekcji efekt katharsis.

O czym opowiada ten chór głosów pod batutą autorki? O samotności i bólu, jaki niesie utrata. Także o magii spotkania i sile miłości.

„Le Figaro”

Ma niesłychany talent do dawkowania radości i smutku. Do wyciskania łzy z oczu czytelników, by w tym samym momencie ją obetrzeć. (…) Starannie cyzeluje zdania i dialogi, ale w żadnej chwili nie czujemy tej pracy ani wysiłku. Oklaskujemy tylko ten swing.

„Lire”

Czysta przyjemność czytania.

„La Parisienne”

Z tym jej niesamowitym wyczuciem detalu [Anna Gavalda] jest prawdziwą koronkarką.

„Elle”

Wytrawna obserwatorka kruchej i dającej do myślenia natury ludzkiej.

„Parisien Magazine”

To zbiór opowiadań zmysłowych, szczerych i o cudownie uzdrawiającej mocy.

France Inter