W obecnych czasach często jesteśmy zasypywani informacjami o kryzysach małżeńskich. W rozmowach ze znajomymi często się słyszy - ci się rozstali, tamci się rozeszli. Nawet w najpopularniejszym polskim serialu żona zostawia kochającego męża. Taki zalew informacji niesie ze sobą przesłanie, że miłość i małżeństwo to przeżytek.

A jednak wokół nas są pary, które łączy szczęśliwa miłość - zarówno będąca efektem wzlotów i uniesień, jak i zmaganiem się z trudami życia, i które potrafią pielęgnować i okazywać swoją miłość. To jest właśnie taka historia dwojga zwykłych ludzi.

Do opublikowania tej historii autora zachęciły komentarze pierwszych czytelników:

"Ta historia jest tak cudowna, że aż się popłakałam"; "To jest piękne i jakże prawdziwe. Ta historia jest warta tego, żeby się nią dzielić z innymi"; "Piękne opowiadanie (...). Opublikujcie to gdzieś, ponieważ ludzie powinni wiedzieć, jak należy się kochać i jak stawiać czoła przeciwnościom losu";

"Każda z nas chciałaby być tak bezwarunkowo i tak zawsze i na zawsze kochana"; "Nie wiedziałam, że inżynier - umysł ścisły - ma takie literackie uzdolnienia..."; "Mnie często ludzie zarzucają, że co ja tam wiem. Młodzi jesteśmy, więc jeszcze nam się zmieni, przecież całe życie nie można być zakochanym, to się nie zdarza. Kiedy czytałam to opowiadanie, utwierdziłam się w przekonaniu, że można"...; "A ja myślałam, że to tylko marzenia. Łzy mi lecą jak groch. Piękne!"; "Opowiadanie przeczytałam i jestem pod ogromnym wrażeniem!".