Dysponujemy dwunastoma źródłami, zawierającymi twórczość Giovanniego Batisty Coccioli, wśród których za przekaz główny uznano Tabulaturę Peplińską.

Podstawę niniejszego wydania stanowią: druk „Concentus harmonici ecclesiastici....”, antalogie – „Parnassus musici” Giovanniego Battisty Bonomettiego z 1615 r. i „Promptuariimusici concentus ecclesiasticos” Joannisa Donfirda oraz przekazy rękopiśmienne.