Polski czołg lekki z początkowego okresu II Wojny Światowej. Czołg 7TP, obok tankietek (np. TKS) był podstawowym elementem polskich sił pancernych w 1939 roku. 7 TP został zaprojektowany w Państwowych Zakładach Inżynierii w Ursusie, gdzie również był produkowany od 1935 roku. Czołg jest rozwinięciem brytyjskiego Vickers E, którego licencję Polska nabyła na początku lat 30. Pierwsze 24 egzemplarze 7TP były pojazdami dwuwieżowymi, następne egzemplarze seryjne (budowane od 1937 roku) posiadały już jedną wieżę, a uzbrojeniem głównym stała się armata p-panc. 37mm firmy Bofors.

Czołg 7TP był konstrukcją zaawansowaną technicznie jak na swój czas. Jako jeden z pierwszych w świecie posiadał silnik wysokoprężny, odwracalny peryskop, a w niektórych egzemplarzach także radiostacje (RKBc 2N/C) o zasięgu do 25km. W toku kampanii wrześniowej użyto ok. 130 czołgów tego typu wszystkich wariantów. 7TP sprawdził się na polach bitew Września 1939 jako przeciwnik górujący nad niemieckimi Pz.Kpfw I oraz II, a co najmniej równorzędny dla Pz.Kpfw III i IV. Dane techniczne: masa 9,4-9.9t, moc silnika: 110KM, prędkość: 37km/h, uzbrojenie (wersja jednowieżowa): 1 armata Bofors 37mm, 1 karabin maszynowy wz.30 kal. 7,92mm.