Lokalny sektor kultury to tysiące instytucji kultury (IK) w Polsce – teatrów, muzeów, domów kultury, galerii czy bibliotek. W zdecydowanej większości podmioty te są prowadzone przez jednostki samorządu terytorialnego (JST), z których największe znaczenie mają duże ośrodki miejskie, gdzie koncentrują się funkcje kulturalne całych regionów. W monografii skupiono się na dwóch alternatywnych modelach zarządzania w lokalnym sektorze kultury – rynkowym i relacyjnym. Autor opisuje relację organizator (JST)-dyrektorzy IK, która odgrywa kluczową rolę w prowadzeniu lokalnej polityki rozwoju kultury. Celem książki jest rozpoznanie tej zależności w świetle dwóch teorii: agencji i stewarda. Jakościowe studia przypadków zostały oparte na wywiadach pogłębionych z kilkudziesięcioma przedstawicielami administracji samorządowej oraz niemal wszystkimi menedżerami kultury z wybranego miasta. Badania przeprowadzono w Łodzi, która współcześnie pozycjonuje się jako miasto kultury i sztuki oraz stara się intensywnie włączać kulturę w trajektorię swojego rozwoju. Przywołane opinie środowiska menedżerów kultury jednoznacznie wskazują na potrzebę zredefiniowania popularnego w wielu polskich miastach rynkowego modelu zarządzania sektorem kultury w kierunku szerszego oparcia go na współdziałaniu i zaufaniu.