Publikacja Inspiracje grafiką europejską w sztuce polskiej. Czasy nowożytne zawiera materiały z konferencji o tym samym tytule, zorganizowanej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w listopadzie 2007 roku przez Katedrę Ikonografii Sztuki Nowożytnej - istniejącą w ramach tamtejszego Instytutu Historii Sztuki.

Problem recepcji obcych rycin, które w okresie renesansu i baroku napływały na ziemie Rzeczypospolitej z zachodniej części naszego kontynentu, jest od lat ogólnie znany. Już w roku 1934 Jerzy Szablowski w artykule poświęconym ikonografii śmierci w malarstwie polskim XVII stulecia, słusznie zauważył: "Używanie jako wzorów rycin obcych było u nas rzeczą bardzo zwykłą. Wskazać można liczne przykłady, w których artyści już to wtórnie powtarzają służącą im za wzór rycinę, już to wprowadzają w niej pewne zmiany, przystosowując j ą do miejscowych potrzeb i okoliczności, bądź wreszcie kopiują w swych dziełach poszczególne partie z różnych rycin, tworząc z nich nową całość. Badając malarstwo tych czasów, trzeba ustawicznie o tych wzorach pamiętać, gdyż niejeden zawiły alegoryczny obraz, przypisywany pomysłowi miejscowego zakonnika lub innego uczonego teologa barokowej epoki, okaże się często powtórzeniem jakiegoś zagranicznego wzoru". (frag. wprowadzenia)