Johannes Itten to legendarny mistrz szkoły Bauhausu, wielki indywidualista, artysta, mistyk koloru, nauczyciel i teoretyk sztuki. Fascynował się kultem ognia, praktykował medytację i był wegetarianinem. Budził rozbawienie otoczenia swym ekscentrycznym ubiorem i wyznawaniem kultu Mazdaznana.

Światową sławę przyniósł mu autorski program nauczania (tzw. kurs wprowadzający) opracowany i wdrożony w Bauhasie w latach 1919–1923, który stał się podstawą wielu nowoczesnych metod nauczania w szkołach artystycznych. Celem jego programu był rozwój osobowości twórcy. Itten zachęcał studentów, by nie kopiowali dzieł sztuki, jak to było w zwyczaju tradycyjnych uczelni artystycznych, lecz kierowali się subiektywnymi odczuciami i kreatywnością. Jego kurs składał się z trzech części: studia natury i materiałów wraz z teorią formy i koloru, analiza dawnych mistrzów i rysunek z natury.

Itten opuścił Bauhaus w wyniku konfliktu z Walterem Gropiusem, który chciał zupełnie inaczej ukierunkować program nauczania w szkole, to znaczy kładąc nacisk raczej na technologię produkcji, niż na osobisty rozwój artystyczny. Nawet dla tak nowatorskiej szkoły jak Bauhaus, Itten był zbyt daleko idącym prekursorem. Niewątpliwie jednak wywarł trwały wpływ na nauczanie zasad projektowania i rozwój teorii koloru.

W książce "Sztuka barwy" Itten rozszerzył i opisał zagadnienia teorii, filozofii i harmonii barwy.