Pewnego dnia podszedł do mnie mężczyzna z papierosem: ma pani ogień?

Odpowiedz zajęła mi kilka lat, ale pytanie było jak iskra.

Moja wyobraźnia zajęła się i stanęła w płomieniach.

Buchały metafory – pirotechniczne, miłosne, nawet strażackie.

Kopciła się historia.

A może było tak, że to ja podeszłam, o nic się nie prosiłam,

tylko kazałam sobie podać ogień. I po to samo wysłałam moje bohaterki.

Mówiąc najkrócej.

Zyta Rudzka