Po wypadku samochodowym Michał ląduje na wózku. Ma sprawną prawą rękę, może poruszać głową i cieszyć się, że w ogóle żyje. Początkowo daleko mu do tego, ale rehabilitacja i kompletnie nowe towarzystwo - innych połamańców dochodzących do siebie w ośrodku Caritas, gdzie jest zmuszony zamieszkać  - bardzo mu w tym pomagają. Chłopaki lubią drążyć temat, pośmiać się, pomagają mu złapać dystans - to ogromna ulga dla jego skołatanych myśli. Wciągają go w rugby - bo mózg lubi ruch. No i nie bez znaczenia jest, że dziewczyny lubią wysportowanych...

Michał mozolnie dochodzi do tego, że jego życie - życie tetrusa - ma swój głęboki sens i cel. Nie każdy ma szczęście to odkryć, nie mając nawet osiemnastu lat!