Fascynująca opowieść o losach uczestniczki Powstania Warszawskiego, która przez 54 lata przechowywała krzyż Virtuti Militari majora Henryka Dobrzańskiego. Hubal dał go swojej kurierce, by naprawiła go w Warszawie, następnego dnia zginął. Kurierka przekazała go Kai (której brat Modest i narzeczony byli Hubalczykami), sama też zginęła. Kaja nosiła krzyż jak amulet na wstążce na szyi w czasie okupacji, i potem w Powstaniu 1944 roku, wiele razy przechodziła z nim kanałami powstańczej Warszawy. Po upadku Powstania pojechała do babci do Białegostoku, gdzie kilka godzin później została aresztowana i zesłana do obozu NKWD Nr 41 w Ostaszkowie. Krzyż Hubala nosiła ukryty z obcasie buta. Z Ostaszkowa wróciła w 1946 roku z malarią i tyfusem. Powróciła do pełni sił i jako ceniony architekt (Cezaria Iljin Szymańska) brała udział w odbudowywaniu Warszawy.