Outsiderzy świata sztuki, muzyki i literatury: dziwacy, eksperymentatorzy, emigranci, prowokatorzy, niespełnieni(?) rewolucjoniści, wynalazcy. Muzycy bez nut, filmowcy bez kamer, malarze bez płócien. Na przełomie lat 50. oraz 60. rzucili wyzwanie dominującym estetykom: zacierali dotychczasowe podziały między sztukami, tworzyli nowe środki artystycznego wyrazu (happeningi, performance’y, eventy, instalacje). Jednym z radykalnych przejawów tej tendencji była sieć artystów, swoista artystyczna międzynarodówka, nazwana przez George'a Maciunasa (litewskiego komunistę pracującego dla armii USA stacjonującej w RFN) Fluxusem. Jego historia jest historią marzeń lat 60.