Idea niniejszego tomu wyrosła z licznych rozmów, doświadczeń i obserwacji. Swoje rozpoznania i postulaty przedstawiają tutaj pedagodzy, muzealnicy, poloniści, edukatorzy, nauczyciele akademiccy i szkolni, a teoretyczny namysł łączy się ze wskazywaniem rozwiązań wywiedzionych z praktyki. Słowo museion, pojawiające się w tytule, zostało użyte metaforycznie, nie nazywa realnie istniejącego miejsca, ale odnosi się do przestrzeni kulturowej i edukacyjnej aktywności, w której zachodzą i mogą na zasadzie synergii łączyć się działania różnych instytucji. Współczesny museion. Edukacja kulturowa z perspektywy uniwersytetu, muzeum, szkoły wyznacza i promuje nowe trendy zachodzące w edukacji i muzealnictwie, uznające ucznia i widza nie tyle za odbiorcę gotowych treści, ile za aktywnego współtwórcę kultury, odkrywającego swą tożsamość i świadomie podejmującego swe dziedzictwo. [...] Niewątpliwą zaletą tej książki jest wieloperspektywiczny ogląd podejmowanej w niej problematyki oraz zachowanie równowagi pomiędzy poznawczym a kształcącym wymiarem jej przekazu. Innymi słowy pozwala ona czytelnikowi nie tylko posiąść rozległą wiedzę na temat nowoczesnych strategii wystawienniczych czy „miejsc wspólnych” współczesnego muzealnictwa oraz edukacji polonistyczno-kulturowej, ale i zyskać praktyczne wskazówki [...]. Książka ta ukazuje możliwości i drogi koegzystencji muzeum, uniwersytetu i szkoły oraz przypomina o tym, że współpraca wymienionych podmiotów edukacyjno-kulturowych winna być bazą rozmaitych koncepcji życia społecznego i podmiotowej formacji młodych ludzi. Z recenzji dr hab. Joanny Hobot-Marcinek, prof. UJ Współczesne kształcenie kulturowe równie mocno jest określane przez relację teraźniejszość–przeszłość, jak i teraźniejszość–przyszłość. Przy czym odniesienie do dziedzictwa czasów minionych służy nie tylko jego utrwaleniu i przekazywaniu: namysł nad tradycją ma także na celu lepsze rozpoznawanie kształtów współczesności. Z kolei nastawienie na projektowanie, wykraczanie poza hic et nunc, umożliwia traktowanie kultury jako przestrzeni transformacji, w której określana jest sfera wspólnie uznawanych wartości i postaw, rodzi się wizja nadchodzących czasów, projektowany jest ich kształt. Marta Rusek