Polacy zmuszeni pojałtańskim porządkiem lub innymi następstwami tragedii lat 1939–1945 do organizowania nowego życia na Dolnym Śląsku budowali tu powojenną egzystencję, czerpiąc wiadomości, śledząc wskazówki, nakazy z treści druków ulotnych i okolicznościowych. Te specyficzne dokumenty, ważne środki komunikacji, narzędzia kultury tworzą w dolnośląskich humanistycznych bibliotekach naukowych oraz zbiorach archiwalnych obszerne i różnorodne grupy źródeł dzięki którym można badać oraz rekonstruować wszelkie aspekty regionalnego życia społecznego: od symbolicznego początku przejęcia władzy we Wrocławiu przez prezydenturę Bolesława Drobnera do ważnego w historii Europy Środkowo-Wschodniej oraz Polski przełomowego roku 1956. Wydawnictwa efemeryczne, stanowiące początkowo pierwsze i jedyne dostępne w języku polskim nośniki przekazu, tworzyły od kwietnia 1945 roku krajobraz medialny Dolnego Śląska oraz były w nim obecne z różnym natężeniem w ciągu całego analizowanego w pracy okresu 1945–1956. Niniejsza praca stanowi pierwszą próbę rozpoznania, zbadania i opisania całego zasobu dokumentacji efemerycznej wytworzonej na Dolnym Śląsku w latach 1945–1956 oraz ukazania jego faktograficznego bogactwa w świetle wielu aspektów życia kulturalnego, społecznego, politycznego Dolnego Śląska.