Potrafimy strzec naszych tajemnic. Wszelkie informacje i świadectwa dotyczące wojny, kwalifikujemy jako tajne lub ściśle tajne. Umieszczamy je w sejfach, sejfy opieczętowujemy, zamykamy okratowane drzwi, na nie także nakładamy pieczęcie. Przed drzwiamy ustawiamy warty, zmiana co dwie godziny. "Stój, kto idzie? - Rozprowadzający podejść do rozpoznania, reszta stój! - Melduję zdanie posterunku! Melduję przyjęcie posterunku!" - I tak w kółko. Dowódca warty śpi tylko w dzień, cztery godziny: od 10.00 do 14.00. Pod warunkiem, że nic się nie dzieje. O 17.00 odprawa. O 18.00 zmiana warty. I znowu od początku: "Melduję zdanie posterunku! Melduję przyjęcie posterunku! - Czujnie strzec, zdecydowanie bronić powierzonego mu mienia i osób. Wartownik ma obowiązek użyć broni w wypadku..." Dzień za dniem, tydzień za tygodniem, miesiąc za miesiącem - przez dziesięciolecia sterczą na warcie, tylko w jednym celu: żeby ktoś przypadkiem nie poznał nieoficjalnej historii wojny, którą przykazano nazywać Ojczyźnianą. Takich właśnie tajemnic strzegłem w Kijowie.