W czasie rządów Filipa II i Aleksandra III Wielkiego armia macedońska – falangici – została zreformowana i wyćwiczona, dając niezwyciężoną siłę bojową z unikalnym uzbrojeniem oraz rozwiązaniami taktycznymi. W czasie swojej służby macedońscy piechurzy przemierzyli ponad 30 000 km w najbardziej zróżnicowanych warunkach klimatycznych i terenowych, walcząc w najsławniejszych starciach ówczesnego świata. Niniejsza praca ma celu ukazanie jak wyglądało ich początkowe szkolenie, uzyskanie statusu elitarnej jednostki wojskowej za Aleksandra Wielkiego oraz ostateczna klęska pod Pydną w 168 roku p.n.e. Życie codzienne, uzbrojenie, doświadczenia i motywację tych wojowników przedstawiono na podstawie ważniejszych źródeł oraz znanych opowieści anegdotycznych.