Książka "Włókiennictwo kultury wielbarskiej" podsumowuje wieloletnie badania autora nad włókiennictwem okresu rzymskiego. Stało ono na bardzo wysokim poziomie. W użyciu były bardzo dobre surowce, szczególnie wełna, której jakość była lepsza niż najlepszej wełny dziś uzyskiwanej. Ówcześni tkacze, stosujący prymitywne krosno pionowe, tworzyli piękne, delikatne tkaniny, przede wszystkim w splotach skośnych, często łamanych, dających wzór rombowy. Umiejętnie dobierali przędzę, nierzadko barwną, otrzymując kolorowe lub mieniące się w świetle kraty. Autor wyróżnił wśród badanych tekstyliów wyroby importowane, prawdopodobnie ze Skandynawii, ale też z Imperium Rzymskiego, między którymi jest również bliskowschodni wełniany kobierzec.