Książka dokumentalno-historyczna jako akt pamięci o Polakach zamordowanych i więzionych w niemieckim obozie w Konstantynowie Łódzkim w okresie 5.01.1940–16.08.1943. Autorka, jako dziecko z całą rodziną przebywała w tym obozie w latach 1941–1942, mogła więc z przekonywującą siłą przekazać koszmar masowej zagłady Narodu Polskiego zaplanowanej przez Niemców i z uporem dążyć do uznania tego obozu za koncentracyjny, służący do likwidacji rodzin polskich, a nie przesiedleńczy, jak był nazywany w oficjalnych dokumentach. Jednakże nie była to droga łatwa. Trzeba było poprowadzić poszukiwania dokumentów tego ludobójstwa oraz odbyć walkę o prawa kombatanckie dla ofiar obozu i o zadośćuczynienie za doznane krzywdy i cierpienia. Autorka ujawnia też trudności i pomoc w zdobywaniu środków finansowych na budowę pomnika martyrologii Polaków w tym obozie. Książka ma dużą wartość historyczną oraz poznawczą.