Książka Barbary Kalinowskiej-Witek jest bardzo cennym źródłowym studium monograficznym, napisanym pięknym językiem, które poświęcone zostało edukacji dziewcząt w Lublinie w pierwszej połowie XX wieku. Szkoła Wacławy Arciszowej bez wątpienia należała do rzędu pierwszych żeńskich prywatnych szkół średnich, które swoim rodowodem sięgały czasu zaborów. Była nosicielką tradycji patriotycznych, które wiązały się z walką młodzieży i całego lubelskiego społeczeństwa o język i kulturę polską. Z nich w latach II Rzeczypospolitej wyrosło to najbardziej postępowe szkolnictwo żeńskie, nawiązujące wprost do zdobyczy strajku szkolnego 1905 roku, do działalności PET-u i "Światła" Stefana Żeromskiego, bliskie ideowo hasłom PPS, otwarte na młodzież ze średniozamożnych środowisk urzędniczo-mieszczańskich. Szkoła Wacławy Arciszowej doskonale wpisuje się w przebogatą historię dynamicznego rozwoju szkolnictwa żeńskiego prywatnego i samorządowego lat międzywojennych, które wspomagało wydatnie szkolnictwo państwowe w skali całego kraju.