Fragment recenzji dr. Krzysztofa Persaka

(…) całościowy, kompletny obraz powojennej przemocy wobec Żydów nie istniał. Nie było nawet wiadomo, ilu Żydów zostało w Polsce zabitych po wojnie – różni autorzy podawali szacunki od kilkuset do dwóch tysięcy. Na tym tle praca prof. Kwieka (mimo ukazania się w ostatnich latach wielu bardzo wartościowych prac przyczynkarskich oraz studiów przypadku) jest kolejnym milowym krokiem naprzód.

Autor nie tylko bowiem podjął temat antyżydowskiej przemocy w ujęciu całościowym, ale postanowił zrobić to, czego należało dokonać już dawno – skatalogować wszystkie przypadki agresji wobec Żydów w pierwszych latach po wojnie. Jest to więc praca o znaczeniu fundamentalnym, którą na zasadzie analogii można porównać do badań podstawowych w naukach ścisłych. Nie trzeba dodawać, że przeprowadzone badania (głównie archiwalne) były olbrzymim, praco- i czasochłonnym przedsięwzięciem, którego zapewne w tej skali nikt już nie powtórzy.
Julian Kwiek
Historyk ur. w 1954 roku. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1999 roku uzyskał w UJ stopień doktora nauk humanistycznych. W 2009 roku Rada Wydziału Historycznego UJ nadała mu stopień doktora habilitowanego. Od 2015 roku profesor uczelni. Autor 12 książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych. Zajmuje się najnowszymi dziejami Polski. jego zainteresowania badawcze koncentrują się na problematyce mniejszości narodowych (Żydzi, Łemkowie, Słowacy) i tzw. polskich miesięcy, tj. października 1956 roku, wydarzeń marcowych i grudniowych oraz „Solidarności”.