W 1938 pracując w Wydziale Studiów ppłk dypl. Ignacy Kazimierz Banach wydał książkę Zasady i metody pracy Oddziału II Sztabu. Była ona w naszej literaturze pierwszą próbą ujęcia całości zagadnienia rozpoznania i ważną pracą teoretyczno-instruktażową, uwzględniającą wymogi przyszłej wojny ruchowej. Rozpoznanie - wg Ogólnej Instrukcji Walki - miało dostarczyć dowódcy potrzebnych wiadomości o nieprzyjacielu, które były podstawą działań wojennych i najlepszą rękojmią bezpieczeństwa sił własnych. Zasady... ppłk. dypl. Kazimierza Banacha miały być podręcznikiem (109 stron, 4 załączniki) dla oficerów Wojska Polskiego, gdyż jak pisze ppłk S.G. M. Ścieżyński (Jeniec wojenny jako źródło wiadomości o nieprzyjacielu. Warszawa 1927): Znajomość zasad techniki, źródeł i środków dzisiejszej służby informacyjnej, umiejętność poszukiwania wiadomości o nieprzyjacielu i sztuka wyzyskiwania ich do celów dowodzenia należy u nas do najmniej znanych i najmniej popularyzowanych umiejętności wojskowych. Ot tak, zapomina się o tym i w szkołach wojskowych i w pułkach. Naukę poszukiwania wiadomości o nieprzyjacielu traktuje się jako coś zupełnie pobocznego, nie zważając na to, że poszukiwanie ich powinno się stać przedmiotem doskonałej organizacji i metody.