Kolejny, ósmy zeszyt X tomu serii Corpus Inscriptionum Poloniae jest owocem badań prowadzonych w latach 2012–2016 przez Pracownię Epigraficzną Instytutu Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego, która w 2013 roku obchodziła dziesięciolecie istnienia. Pracownia ta jest jedyną w Polsce placówką naukową realizującą kompleksowe badania epigraficzne. Również niniejsze badania zostały umożliwione przez kolejne sfinansowanie ze strony Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego projektu badawczego pt. Inskrypcje na terenach Polski Zachodniej do 1815 roku (t. X: województwo lubuskie). Prezentowany zeszyt zawiera inskrypcje z obecnego obszaru powiatu Krosno Odrzańskie, powstałe do 1815 roku włącznie. W pracy uwzględnione zostały 334 obiekty epigraficzne z około 750 tekstami inskrypcyjnymi, zarówno zachowanymi, jak i zaginionymi, których treść przetrwała w rękopisach, na zdjęciach i w literaturze przedmiotu. W ten sposób mimo „swego nieistnienia” wprowadzane są one w obieg naukowy. Jakkolwiek najstarszy obiekt pochodzi z około 1200 roku, to ponad 92 procent uwzględnionych obiektów pochodzi dopiero z okresu po reformacji, tj. po 1525 roku. Przy tym należy pamiętać, że skala strat w materiale zabytkowym badanego terenu po 1945 roku jest przeogromna, sięga co najmniej 95 procent. Stąd każdy zachowany artefakt zasługuje na pełne udokumentowanie i uratowanie dla przyszłych pokoleń. Zebrany tutaj materiał ma wysoką rangę dokumentacyjną. W przyszłości będą z niego korzystać nie tylko historycy, muzealnicy, historycy sztuki, heraldycy, genealodzy, ale również socjologowie, religioznawcy czy filologowie. Pełna ocena materiału epigraficznego i wyciągnięcie daleko idących wniosków będzie możliwe dopiero po zakończeniu całego projektu.