Polskie Radio Szczecin uruchomiono w grudniu 1945 r. jako pierwszą rozgłośnię na ziemiach zachodnich i północnych w Polsce. Książka „Zniewolony eter. Polskie Radio Szczecin w latach 1945–1989” opisuje historię tego lokalnego medium w okresie, kiedy Polska była krajem rządzonym autorytarnie i podporządkowanym Związkowi Radzieckiemu. W takim systemie środki masowego przekazu stają się ważnym narzędziem propagandowym w rękach przywódców politycznych. Książkę należy odczytywać na kilku poziomach – jako element historii powojennej radiofonii polskiej, jako przewodnik po kreowanej przez władze polityce propagandowej, wreszcie jako wycinek lokalnej, szczecińskiej, historii widzianej oczami dziennikarzy i władz. W każdym z pięciu rozdziałów omówiona została rola, jaką odegrało Polskie Radio Szczecin w okresach poszczególnych przesileń politycznych. Opisane zostały kulisy powstawania programu radiowego, a także oceny pracy dziennikarzy, dokonywane przez władze polityczne. Omówienie każdego okresu poprzedzone zostało prezentacją technicznych możliwości radia, czyli opisem, za pomocą jakich środków i do ilu odbiorców radio docierało. Zaprezentowana została również kadra szczecińskiej rozgłośni – dziesiątki dziennikarzy, ich życiorysy, przygotowanie zawodowe, a także ich związki z władzą.