Ostatnimi laty, w kręgu zainteresowania historyków na nowo zagościła memuarystyka. Ten rodzaj źródła historycznego zaczyna zyskiwać jako istotny element warsztatu badawczego, a nie tylko jego uzupełnienie. Tyczy się to się nie tylko badań nad procesami i zjawiskami społecznymi, ale również w zakresie polityki, a nawet gospodarki. Pozwalają one, mimo całej swojej subiektywności, na wskazanie motywacji, a nawet niekiedy i mechanizmów działania, bowiem odkrywają często kulisy wielu zdarzeń, które znamy z oficjalnych i formalnych dokumentów. Jednym z takich dzieł są Zapiski galicyjskie Stefana Turnaua.

Publikowany tom jest wyborem z szerszej całości. Zamieszczono głównie wspomnienia dotyczące okresu międzywojennego oraz lat wojny i okupacji. Było to podyktowane przyjętym kryterium, które zakładało ukazanie losów ziemiaństwa w przededniu uwłaszczenia. W celu osadzenia wspomnień w pełniejszym kontekście, zdecydowano się też na dołączenie wzmianek o rodzicach i innych przodkach Autora Zapisków, jak również opisu pobytu rodziny w majątku w ostatnich miesiącach przed wywłaszczeniem i samo wygnanie z dworu. Jednak korpus opracowania stanowią treści dotyczące lat 1918-1945, przy czym szersze opisy ówczesnej rzeczywistości dotyczą dopiero lat 1930. Choć i tutaj poczyniono pewne skróty, tj. usunięto szerokie opisy pobytu na studiach, w wojsku, treści wybitnie intymne, itp., wychodząc z założenia, iż należy wyeksponować treści związane z codziennością ziemianina, tj. prowadzeniem gospodarstwa i działalnością na innych płaszczyznach.