Grupy Oporu, zorganizowane w 1982 r. przez Teodora Klincewicza, przed 1980 r. współpracownika Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR" i drukarza „Robotnika", a po Sierpniu jednego z założycieli i przywódców Niezależnego Zrzeszenia Studentów, skupiały głównie młodzież. Różniły się od większości struktur podziemia tym, że planowały i przeprowadzały akcje spektakularne, budzące echo i komentarze, stwarzające wrażenie wielkiej siły i możliwości podziemia. Do znanych akcji Grup Oporu należało przygotowywanie się – na pograniczu dywersji – do manifestacji 31 sierpnia, udział w nich, nadawanie audycji radiowych do więźniów na Mokotowie, „przemysłowe" rozrzucanie ulotek na ulicach miasta, wywieszanie wielkich transparentów na domach, druk znaczków pocztowych, a także – co było utajnione również przed opinią publiczną – odbieranie transportów ze sprzętem poligraficznym dla podziemia, nadawanych ze Szwecji i przywożonych via Szczecin. Zarazem Grupy pozostawały w ścisłym kontakcie z kierownictwem podziemnego regionu kierowanego przez Zbigniewa Bujaka. Janusz Ramotowski należał do ścisłego kierownictwa Grup Oporu, uczestniczył w przygotowaniu i przeprowadzaniu wielu akcji. Od 1983 r. wspólnie z Wojciechem Fabińskim (pseudonim „Janusz") kierował zespołem, który wykonywał pracę niezwykle pożyteczną dla całego solidarnościowego podziemia – odbiór sprzętu drukarskiego i w ogóle technicznego, przemycanego do Polski. Fragment przedmowy Andrzeja Friszkego