Praca stanowi kontynuację tomu wydanego w 2009 r., zawierającego ogólną charakterystykę wybranych tytułów prasowych kojarzonych z szeroko rozumianym polskim ruchem konserwatywnym XIX i XX w. Jest cennym uzupełnieniem polskiej literatury przedmiotu, traktującej nie tylko o tytułach prasowych, ale także o polskiej tradycji konserwatywnej i to mimo, a może raczej dzięki zaprezentowaniu różnorodności stanowisk przez poszczególnych autorów wspomnianych w nadesłanych artykułach. Czytelnik zyska dzięki lekturze świadomość "wewnętrznego bogactwa" polskiego konserwatyzmu XIX i XX w., dowie się i o skrajnych zachowawcach, niekiedy wręcz oskarżanych o zdradę "sprawy polskiej", i o konserwatystach akademickich III Rzeczypospolitej, hołdujących innym już zapatrywaniom niż zachowawcy wieku dziewiętnastego, uwzględniających - choć nie każdy z nich z tym się godzi - dwudziestowieczne apoteozy ładu demokratyczno-liberalnego.