Samo życie – bogate w przeróżne zdarzenia – pisało scenariusz książki. Stanowi ona kontynuację losów Jana, pracownika naukowego PW, poznanego już w książce „Przygody w PRL i u sąsiadów 1970-83” (wyd. Rozpisani.pl 2016). Jak i w poprzedniej książce swoje niekiedy dramatyczne ale także zabawne przygody kontynuował podczas pięcioletniej pracy w Afryce Północnej, co opisał w książkach: „Turyści Polservisu” (cz. I Tunezja i cz. II Algieria, wyd. Novae Res, Gdynia 2015 i 2016). Jan wraca do kraju w 1991 roku i stwierdza ze zdumieniem, że Polska po przemianach ustrojowych bardzo przypomina mu kraje trzeciego świata. Jego zarobki jako adiunkta w III RP są bowiem na tym samym poziomie co na uczelniach arabskich. Kontestuje zastałe postkomunistyczne układy i pomimo zapewnień profesorów ze „starego portfela”, że oni „nigdy w życiu nie dadzą mu habilitacji”, rozpoczyna „kopanie się z koniem”. Poza tym przygody, w tym turystyczne i naukowe w wielu krajach świata, stale mu towarzyszą i nie pozwalają czytelnikowi na chwile nudy. Wspomaga go dzielnie, zarówno w odkrywaniu nowych światów, jak i w potyczkach z rzeczywistością Kleo, nowa partnerka życiowa. Jak się bowiem okazało – stara miłość naprawdę nie rdzewieje.