Konfucjusz nie pozostawił pism – jego nauczanie zebrano w księdze Dialogi konfucjańskie. Głównym tematem rozważań było codzienne życie ludzi i stabilność społeczeństwa. Jego zdaniem podstawowymi cnotami są: humanitaryzm, praworządność, poprawność, mądrość i lojalność. Cnoty te realizują się w pięciu powinnościach, czy też fundamentalnych relacjach społecznych: między panującym i urzędnikiem, ojcem i synem, starszym i młodszym bratem, mężem i żoną oraz między przyjaciółmi. Moralność jednostki i podstawowa rola rodziny jest fundamentem i gwarantem stabilności państwa. Konfucjusz dużą rolę w kształtowaniu ładu społecznego przypisywał wykształceniu, które obejmowało także kwestie ducha i serca.

Pisma Platona, z wyjątkiem Listów, są dialogami, w których nie umieszcza on nigdy swej własnej osoby, przenosząc zwykle scenerię i akcję w czasy Sokratesa i sofistów. Taka stylizacja retro stwarza poważny, choć pomijany dotychczas problem rozpoznania poglądów i argumentów samego twórcy tych dialogów. Gdzie kryje się Platon w różnych wykreowanych przezeń sytuacjach dyskusyjnych z mniej lub bardziej odległej przeszłości? Niepodobna zakładać, by każda postać dialogów wypowiadała po prostu poglądy autora.