Pisma Platona, z wyjątkiem Listów, są dialogami, w których nie umieszcza on nigdy swej własnej osoby, przenosząc zwykle scenerię i akcję w czasy Sokratesa i sofistów. Taka stylizacja retro stwarza poważny, choć pomijany dotychczas problem rozpoznania poglądów i argumentów samego twórcy tych dialogów. Gdzie kryje się Platon w różnych wykreowanych przezeń sytuacjach dyskusyjnych z mniej lub bardziej odległej przeszłości? Niepodobna zakładać, by każda postać dialogów wypowiadała po prostu poglądy autora.