Tworzenie muzyki to nie tylko godziny spędzonew studiu, ślęczenie nad zapisem nutowymczy komputerem. Robiąc muzykę musiszdecydować o materiale, który się na niąskłada, o tym, w jaki sposób będzie dystrybuowanai prezentowana. Za pomocą jakichnarzędzi, przez kogo i na jakich zasadach?Świat społeczny jest integralnym elementemtego, co nazywamy „dziełem muzycznym”. Doskonale zwyczajna rzeczywistość to zbiór esejówanalizujących muzykę z perspektywy socjologicznej, antropologicznej i kulturoznawczej.Autor poszukuje pojęć niezbędnych do zrozumienia muzyki nie w analizach teoretycznych, leczbezpośrednio w muzyce głównych bohaterów książki, m.in. Corneliusa Cardew, Alvina Luciera,Johna Lomaxa, Luca Ferrariego, Keitha Rowe’a, Luigiego Russolo, Toshiya Tsunoda, Ludwiga vanBeethovena. To oni sami okazują się tutaj teoretykami muzyki.