Zbiór esejów i rozmów o krytyce muzycznej i jej miejscu we współczesnej rzeczywistości medialnej. Autor powraca do źródeł słuchania, pyta: dlaczego w zetknięciu z muzyką czujemy potrzebę utrwalenia związanych z nią doznań? Czy jest to możliwe? Jak krytyka może wykorzystać odkrycia współczesnej humanistyki? Czy rozwiązaniem problemów może stać się inny sposób doświadczania muzyki — nieśpieszny, skupiony, „wolny”: slow listening?