Głównym celem badań prezentowanych w niniejszej monografii jest wypracowanie teoretycznych podstaw stochastycznego paradygmatu ekonomii dobrobytu. Jako bazę tego paradygmatu postulujemy – w sposób aksjomatyczny – uporządkowaną trójkę (X, u, W), w której X jest zmienną losową opisującą rozkład dochodów (wydatków) danego społeczeństwa, u jest społeczną funkcją oceniającą rozkład dochodów (SFOD), natomiast W = u(X) jest zmienną losową opisującą rozkład dobrobytu przypisany rozkładowi dochodów w tym społeczeństwie. W ogólnym przypadku rozważane zmienne losowe będą mieć rozkłady ciągłe, co nie wyklucza posługiwania się rozkładami skokowymi, zwłaszcza w odniesieniu do rozkładów w próbie. Zaproponowana w pracy koncepcja stochastycznych skal ekwiwalentności pozwala na efektywne porównywanie dobrobytu w przypadku heterogeniczności populacji gospodarstw domowych, bez przyjmowania krępujących założeń. Pokonanie choćby już tylko tych dwóch „niemożności” paradygmatu dotychczasowego sprawia, że proponowany paradygmat stochastyczny może się okazać ważną ofertą metodologiczną. W niniejszej pracy autor zaproponował kierunek badań, które według przekonania mogą doprowadzić do wypracowania nowego paradygmatu badawczego ekonomii dobrobytu. Zasadnicze pytanie, jakie się tu pojawia, to czy istnieje potrzeba zmiany dotychczasowego paradygmatu tej dziedziny? Całość pracy podzieliliśmy na dwie części: teoretyczną i empiryczną. Część teoretyczna obejmuje rozdziały od I do IV. Na część empiryczną składają się rozdziały V i VI.