Między XI a XII wiekiem wyruszyło z Europy do krajów na Środkowym Wschodzie osiem wypraw krzyżowych. Ich celem było odbicie, a następnie obrona przed muzułmanami miejsc związanych z religią chrześcijańską. Krucjaty przypominały bardziej brutalne rzezie, niż heroiczną walkę w szczytnej sprawie. Po zwycięstwie w 1191 roku odważnego Ryszarda Lwie Serce nad żołnierzami przywódcy muzułmańskiego Saladyna wydawało się, że chrześcijańscy rycerze dopięli swego. Jednak sto lat później doszło do krwawej bitwy pod Akką, w której muzułmanie odnieśli kluczowe zwycięstwo, przynosząc kres trwającym dwa stulecia krucjatom.

Staro dawni i wojownicy: Templariusze.

Ostatecznym celem wszystkich krzyżowców było przegnanie na zawsze muzułmanów z Ziemi Świętej. Chrześcijańscy rycerze byli ludźmi prostego pochodzenia i szczerze wierzyli w słuszność krucjat. Byli znani ze swojej niewyobrażalnej odwagi i bezgranicznego oddania sprawie. Pomimo szlachetności intencji wyprawy krzyżowe okazały się jednym z największych dramatów średniowiecznego świata, a ich negatywne skutki odczuwamy do dziś.