Książka ta jest zbiorem recenzji poprzedzonym krytyczną analizą sloganów kształtujących krytykę artystyczną ostatniego okresu. Autor podważa monopol artworld (środowiska kuratorów, krytyków etc.) na redystrybucję sztuki, czyli wytwarzanie kolejnych aktualności - trendów i rankingów. A także redukcję sztuki do zasad jej publicznego funkcjonowania - sztuka jako wydarzenie, towar lub polityczna re/edukacja. Autor postuluje poszukiwanie alternatywnych wobec artworld form funkcjonowania sztuki (arthome), walczących o jednostkową podmiotowość i zakorzenionych w egzystencjonalnym doświadczeniu, w grze o sens i wartość. Książka ta obejmuje swoim tytułem lata, które jeszcze się nie wydarzyły (do 2014 roku), podważa sens kanonicznego i systemowego podejścia do sztuki. Nie jest ona wszakże negacją sztuki najnowszej, lecz właśnie wezwaniem do jej obrony i sporu o jej rozumienie. Stanowi propozycję an/archicznej wykładni sztuki - paradoksalnie, w obliczu narastającej unifikacji i dehumanizacji artworld, być może tylko w ten sposób możliwe będzie praktykowanie sztuki jako tego, co w nas najlepsze, najbardziej przenikliwe, wrażliwe, wzniosłe etc.