Sd.Kfz 231/232/233 (8-Rad) były niemieckimi ciężkimi samochodami pancernymi z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1935 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1936-1942, kończąc się wytworzeniem ok. 600 wozów. Seria wozów Sd.Kfz 231/232/233  była napędzana silnikiem Bussing-NAG V8 o mocy 150 KM, a później silnikiem Bussing-NAG L8V-GS o mocy 180 KM. Uzbrojenie stanowiło w Sd.Kfz 231 działko KwK 30 kal. 20 mm oraz pojedynczy karabin maszynowy MG34 kal. 7,92 mm

Seria pojazdów Sd.Kfz 231/232/233 (8-Rad) powstała, aby zastąpić mało mobilne pojazdy Sd.Kfz 231 (6-Rad) produkowane w latach 1929-1935. Zastosowano w nich podwozia czteroosiowe, ośmiokołowe oraz umieszczono płyty pancerne pod dużym kątem. W efekcie powstała seria wozów o bardzo dobrych właściwościach terenowych, wysokiej mobilności oraz niskiej awaryjności całej konstrukcji i niezłej odporności na broń małokalibrową. Cała seria składała się z kilku wozów. Sd.Kfz 231 (8-Rad) był wozem rozpoznawczym i posiadał czteroosobową załogę. Krótko później powstała jego modernizacja – Sd.Kfz 232, który był pojazdem łączności radiowej uzbrojonym jedynie w pojedynczy karabin maszynowy MG34. W toku wojny postanowiono stworzyć wóz Sd.Kfz 233, który zamiast działka KwK 30 posiadał krótkolufową armatę KwK L/24 kal. 75 mm. Wóz ten pełnił rolę przede wszystkim wsparcia ogniowego. Pojazdy Sd.Kfz 231/232/233 służyły na niemal wszystkich frontach II wojny światowej, biorąc szczególne intensywny udział (Sd.Kfz 231 i 232) w działaniach zbrojnych w okresie 1939-1943.